บุตรบุญธรรม [N] adopted child ;

class. คน

Syn. ลูกบุญธรรม

Def. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน

Sample. เธอถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูบุตรบุญธรรมราวกับเป็นบุตรในไส้ของเธอเอง