บาดหมาง [V] have dissension ; have a rift; be on bad terms; disagree; become estranged

Syn. ขัดแย้ง, ผิดใจ

Def. โกรธเคืองกันเพราะเห็นไม่ตรงกัน, หมองใจกัน

Sample. ความสัมพันธ์ระหว่างไทยลาวนั้นเริ่มบาดหมางกันในสมัยเจ้าสิริบุญสาร