บอบ [ADJ] weak ; faint; feeble

Syn. อ่อนเปลี้ย, บอบช้ำ

Ant. แข็งแรง

Def. อ่อนเปลี้ยหรือหมดแรงเพราะถูกทุบตีอย่างรุนแรง หรือเจ็บป่วยอย่างหนัก หรือออกกำลังมากเกินไป

Sample. เขาพาร่างกายที่บอบแสนสาหัสกลับบ้านแทบไม่รอด