บรรเจิด [V] become pretty ; beautify; be splendid

Syn. เลิศวิไล, เลิศหรู, เฉิดฉาย

Ant. อับเฉา, หดหู่

Def. งามเด่นเฉิดฉาย

Sample. นางฟ้านางเทพธิดาช่างบรรเจิดในใจหมู่บุรุษทั้งหลาย

บรรเจิด [ADV] magnificently ; splendidly

Syn. เลิศวิไล, เลิศหรู

Ant. อับเฉา, หดหู่

Def. อย่างเลิศหรู

Sample. เขาได้แต่ฝันอย่างบรรเจิดเพริดพริ้งถึงอนาคตอันสดใสโดยไม่มองปัจจุบันที่เป็นอยู่