คำศัพท์ : นอกใจ
นอกใจ [V] be unfaithful ; be adulterous; be philandering; be incontinent; be disloyal; be infidel
Def. ประพฤติไม่ซื่อตรงต่อกันระหว่างคนที่เป็นคู่รักกัน
Sample. สามีของวรรณานอกใจเธอ จึงทำให้เธอเป็นโรคประสาท