คำศัพท์ : ทักขิไณยบุคคล
ทักขิไณยบุคคล [N] monk ;
Def. บุคคลผู้ควรรับทักษิณา
Sample. ท่านประพฤติตนได้สมกับที่เป็นทักขิไณยบุคคล