ตึงตัง [ADV] loudly ; wildly; boisterously; nosily

Syn. เอะอะตึงตัง

Def. เสียงเอะอะ, เสียงดังอย่างของหนักๆ ตกลงบนพื้นหลายๆ ครั้ง

Sample. ลมบนปะทะกันตึงตังเหมือนเสียงฟ้าร้อง

ตึงตัง [ADJ] impolite ; crude and impetuous; rash; impertinent; rude; bad-mannered

Def. กิริยามารยาทซุ่มซ่าม ไม่เรียบร้อย

Sample. เขาเคยเป็นคนสุภาพอ่อนโยน แต่เดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนเป็นคนหยาบคายตึงตัง