ติดปาก [V] accustom to ; be habitual for the use of a word or phrase; on the lips of

Syn. ชินปาก, เคยปาก

Def. ใช้คำใดคำหนึ่งบ่อยๆ จนเป็นนิสัย

Sample. เขาติดปากกับการสบถคำหยาบ แม้แต่กับลูกเขาก็พูด

ติดปาก [ADJ] popular ; favorite; hit

Def. ที่ใช้พูดบ่อยๆ จนเป็นนิสัย

Sample. เพลงนี้มีประโยคติดปาก ที่คนร้องกันทั่วบ้านทั่วเมือง