ตะแบง [ADV] stubbornly ; awry; obstinately; turned toward one side

Syn. ดึงดัน, เถียงข้างๆ คูๆ, เฉไฉ

Def. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้างๆ คูๆ

Sample. เขาเถียงตะแบงไปโดยไม่มีเหตุผล

ตะแบง [N] Dipterocarpus intricatus Dyer ; family of rubber tree

class. ต้น

Syn. ต้นสะแบง, ต้นกราด, ยางกราด, เหียงกราด, ต้นตะแบง

Def. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Dipterocarpus intricatus Dyer ในวงศ์ Dipterocarpaceae ขึ้นในป่าเต็งรัง ต้นมียางเหนียว เจาะเอาน้ำมันยางได้