ตระบัดสัตย์ [V] reverse one's promise ; break one's word; go back on one's word

Syn. เสียสัตย์, ผิดสัญญา

Ant. ซื่อสัตย์

Def. ไม่รักษาคำพูด, ไม่รักษาคำมั่นสัญญา

Sample. ท่านตระบัดสัตย์คำพูดบ่อยครั้ง ลูกน้องจึงไม่ค่อยยกย่อง