จุดเหี่ยวเฉา [N] withering point ;

Def. ขีดขั้นที่กำหนดปริมาณน้ำในดินน้อยที่สุดเท่าที่พืชจะสามารถนำไปเลี้ยงลำต้นได้โดยไม่เหี่ยวเฉา ถ้ามีปริมาณน้ำในดินน้อยกว่านั้นพืชจะเหี่ยวเฉาทันที