จำใจต้อง [V] be forced ; be bound; be compelled; be obliged; do unwillingly; do against one's will

Syn. จำใจ, ฝืนใจ

Ant. เต็มใจ

Def. ทำอย่างนั้นเสียไม่ได้หรือไม่เต็มใจ

Sample. รัฐบาลบังคลาเทศจำใจต้องเปิดค่ายผู้ลี้ภัยหลายแห่งบริเวณชายแดนโดยได้รับความช่วยเหลือจากสหประชาชาติ