ค้ำคอ [V] force ; suppress; compel; constrain; coerce

Syn. บังคับ

Def. ทำให้อยู่ในฐานะจำใจต้องทำหรืองดเว้น

Sample. เพราะเกียรติยศค้ำคอเธอจึงไม่สามารถแต่งงานกับคนรักได้