ความวังเวง [N] lonesomeness ; loneliness; solitariness

Syn. ความเปล่าเปลี่ยว, ความว้าเหว่

Def. บรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ

Sample. บรรยากาศในห้องเงียบเสียงลงจึงเกิดความวังเวงขึ้นถนัด