ความมัวหมอง [N] blemish ; flaw; taint; reproach; impurity

Syn. มลทิน, ราคี

Ant. ความบริสุทธิ์

Sample. แม้เขาจะไม่ถูกลงโทษเขาก็ไม่ปราศจากความมัวหมอง