ครวญคร่ำ [V] cry over ; grumble; lament; bewail; deplore; complain; bemoan; moan; groan; pour out one's grievance

Syn. ครวญ, บ่น, โอดครวญ, คร่ำครวญ, ร้องร่ำรำพัน, รำพัน, รำพึงรำพัน, ครวญคร่ำรำพัน

Def. ก่นแต่พร่ำรำพัน

Sample. เขาครวญคร่ำถึงทรัพย์สมบัติที่สูญไป