คนเถื่อน [N] barbarian ; savage

Syn. คนป่า, คนดง, คนดอย

Def. คนที่อยู่ในป่าในดงซึ่งห่างไกลความเจริญ

Sample. ความกลัวของคนเถื่อนที่ถึงกับนั่งไหว้รูปปั้นนั้น ไม่ใช่ความโง่เขลาแต่อย่างใด

คนเถื่อน [N] illegal ; unlicensed person; outlawed person; unlawful person

class. คน

Def. คนนอกกฎหมาย

Sample. ยายบอกมันว่ามันเป็นคนเถื่อนไม่ได้ตีทะเบียนก็เลยเข้าโรงเรียนไม่ได้