ข้นแค้น [ADJ] destitute ; poor; needy; impoverished; penniless; poverty-stricken

Syn. ยากจน, อัตคัด, ขัดสน

Ant. ร่ำรวย

Sample. เขาได้สร้างสถานที่สำหรับให้คนยากจนข้นแค้นพักอาศัย

ข้นแค้น [V] be destitute ; be poor; be needy; be impoverished; be penniless; be poverty-stricken

Syn. ยากจน, อัตคัด, ขัดสน

Ant. ร่ำรวย

Sample. มีการยกเว้นค่าเล่าเรียนให้ในกรณีที่ผู้ปกครองขัดสนข้นแค้นจริงๆ