ขุ่นแค้น [V] feud ; irritate to the extent of being revengeful

Syn. เคืองแค้น, ขัดแค้น, โกรธแค้น

Def. โกรธอย่างเจ็บแค้นหรือผูกใจเจ็บ

Sample. เขารู้สึกขุ่นแค้นคู่แข่งมากที่เอาชนะเขาด้วยกลโกง