ขี้ฉ้อตอแหล [ADJ] deceitful ;

Syn. ปลิ้นปล้อน, ตลบตะแลง

Ant. ซื่อตรง

Def. เกี่ยวกับการพลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ

Sample. คนที่หน้าซื่อๆ แต่ในใจคดโกงเป็นคนขี้ฉ้อตอแหล

ขี้ฉ้อตอแหล [V] deceive ; be deceitful; wheedle; bluff

Syn. ปลิ้นปล้อน, ตลบตะแลง

Ant. ซื่อตรง

Def. พลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ

Sample. เธอขี้ฉ้อตอแหลเอาเงินเขาไปจนเขาเกือบหมดตัว