คำศัพท์ : ขาดสะบั้น
ขาดสะบั้น [V] terminate ; be cut off; be separated
Def. แยกออกจากกันอย่างเด็ดขาด
Sample. ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยกับญี่ปุ่นไม่ขาดสะบั้นลงเมื่อสงครามโลกฯ ยุติและทวีความใกล้ชิดในช่วงภายหลังต่อมา