ขาดวิ่น [V] be ragged ; torn

Syn. ขาด, ขาดลุ่ย

Def. ฉีกขาดเป็นริ้วหรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่งไม่เหลือชิ้นดี

Sample. เธอฉีกเสื้อเขาขาดวิ่นหมด เพราะโมโหที่เขาไปมีเมียน้อย