ขัดใจ [V] offend ; dissatisfy; displease

Syn. ขัดเคือง, ไม่พอใจ

Ant. ตามใจ, พอใจ

Def. ไม่ยอมให้ทำตามใจ

Sample. แม่จำเป็นต้องขัดใจลูกที่ร้องไห้จะเอาของเล่นซึ่งมีราคาแพงมาก