ขัดแค้น [V] anger ; be angry; resent

Syn. โกรธ, แค้นเคือง, ขัดเคือง, โกรธแค้น

Def. รู้สึกโกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย

Sample. ชาวนาขัดแค้นพวกนายทุนที่ชอบเอารัดเอาเปรียบมาก