การทรุด [N] subsidence ; declination; collapse; deterioration; decay; wane

Syn. การพัง, การร่วง, การลด, การตกต่ำ

Def. การจมลงหรือลดลงกว่าระดับเดิมเพราะสิ่งรองรับมีกำลังต้านทานไม่พอ เช่น กำแพงทรุด สะพานทรุด, การยุบลง เช่น ดั้งจมูกทรุด, การมีฐานะตกต่ำกว่าเดิม เช่น ฐานะทางเศรษฐกิจกำลังทรุดหนัก, เรียกอาการไข้ที่หนักลงไปก

Sample. การทรุดลงของคานเกิดจากของมีน้ำหนักเกินพิกัดที่กำหนด