กระอึกกระอัก [V] hesitate ; be reluctant; hang back; be hesitant

Syn. อึกอัก, อ้ำอึ้ง

Def. อาการที่พูดไม่ออกติดกึกกักอยู่ในคอ

Sample. ชายหนุ่มกระอึกกระอักนิ่งคิดอยู่นานกว่าจะหลุดปากออกมาได้