กระดึง [N] cowbell ; wind bell; church-bell

class. ใบ, ลูก

Syn. โปง

Def. เครื่องโลหะหรือเครื่องไม้มักมีรูปคล้ายกระดิ่ง มีลูกกระทบแขวนอยู่ภายในหรือห้อยกระหนาบอยู่ภายนอก มักใช้แขวนคอสัตว์เช่นวัวควาย เพื่อให้เกิดเสียงดัง

Sample. เสียงกังวานของกระดึงจากคอวัวขยับใกล้เข้าหมู่บ้าน