กระดากใจ [V] be ashamed ; be abashed; be embarrassed; be disconcerted; be humiliated

Syn. ละอายใจ

Def. ไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะรู้สึกอับอาย

Sample. ผมกระดากใจมากที่ทำงานให้แก่ประชาชนน้อยเกินไป