กระจองอแง [ADV] vociferously ; blubber; noisy; loud; boisterous

Syn. งอแง

Def. เสียงเด็กร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเล็กเด็กแดงที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า กระจองอแง

Sample. เสียงเด็กร้องไห้กระจองอแง