แกว่ง [V] sway ; swing; brandish; wave; wobble; oscillate

Syn. แกว่งไกว, ไกว

Ant. นิ่ง

Def. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว

Sample. ลูกตุ้มนาฬิกาแกว่งไปมา