เย้าแหย่ [V] tease ; banter; pull one's leg; goad; joke; trick; kid

Syn. กระเซ้า, แหย่เย้า

Def. แกล้งทำให้โกรธหรืออายเพื่อความสนุก

Sample. พี่รงค์ชอบที่จะเย้าแหย่กับเพื่อนนักเรียน