เฆี่ยน [V] flog ; whip; beat; scourge; thrash; lash

Syn. ตี, เฆี่ยนตี

Def. ตีด้วยหวายหรือไม้เรียวเป็นต้นเป็นการลงโทษ

Sample. แม้จะถูกฝ่ายตรงข้ามจับไปอดอาหารและเฆี่ยนตีเขาก็จะไม่บอกความลับของชาติ