ฝืนใจ [V] act against one's will ; control the desire; force oneself against one's will

Syn. ฝืน

Ant. เต็มใจ

Def. บังคับให้ตนเองหรือผู้อื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ

Sample. เลขาธิการพรรคถึงกับบ่นอุบว่าต้องฝืนใจตัวเองให้ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้พรรคได้เข้าร่วมรัฐบาล