ปลดออก [V] dismiss ; discharge; fire; remove

Syn. ให้ออก, ให้พ้นตำแหน่ง, ไล่ออก, ขับออก

Def. โทษทางวินัยสถานหนึ่ง ที่ใช้ลงแก่ข้าราชการผู้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงโดยสั่งให้ออกจากราชการ ผู้ถูกลงโทษปลดออกมีสิทธิ์ได้รับบำเหน็จบำนาญเสมือนว่าผู้นั้นลาออก

Sample. เขาถูกปลดออกเพราะคดีฉ้อโกง