น่าอับอาย [ADJ] disgraceful ; shameful; dishonorable

Syn. น่าอดสู, น่าขายหน้า, น่าอาย

Ant. น่าชื่นชม, น่ายินดี

Sample. วัยรุ่นคิดว่า การเปลี่ยนแปลงในร่างกายเป็นเรื่องน่าอับอาย

น่าอับอาย [V] be disgraceful ; be shameful; put to shame

Syn. น่าอดสู, น่าขายหน้า, น่าอาย

Ant. น่าชื่นชม, น่ายินดี

Sample. ผมถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ น่าอับอายแค่ไหน