ทะลึ่ง [V] intrude ; shoot up; spring up; soar

Syn. ทะยาน, พรวดพราด

Def. ถีบตัวพรวดขึ้นมา, เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตา

Sample. เขาดำหายลงไปอีกครั้ง สักครู่ก็ทะลึ่งขึ้นมาจากน้ำ สะบัดหัวจนน้ำฟุ้งกระจาย

ทะลึ่ง [V] be insolent ; be rude; be impolite

Syn. ทะเล้น, ทะลึ่งตึงตัง

Ant. สุภาพ

Def. แสดงกิริยาหรือวาจาอันไม่สมควรในเรื่องที่มิใช่ธุระของตัวหรือในเวลาที่เขาไม่ต้องการ, แสดงกิริยาหรือวาจาอาจเอื้อมไม่รู้จักที่ต่ำสูง

Sample. ลูกชายเขาทะลึ่งเอาการ