ขุ่นเคือง [V] annoy ; irritate; displease; resent

Syn. ขุ่นข้อง, โกรธ, โกรธเคือง, ขัดเคือง, เคืองขัด, ขุ่นข้องหมองใจ, เคืองขุ่น

Ant. ยินดี

Def. โกรธกรุ่นๆ อยู่ในใจ

Sample. เรามักจะขุ่นเคืองที่ได้ยินคนนินทาเขาลับหลัง