คำศัพท์ : เป่าปาก
เป่าปาก [V] whistle ;
Syn. ผิวปาก
Def. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ
Sample. เขาเป่าปากด้วยความดีอกดีใจหลังจากรู้ว่าสอบผ่าน