มอดม้วย [V] die ; perish; pass away

Syn. ตาย, สิ้นลม, ม้วยมรณา

Def. สิ้นสุดการมีชีวิตอยู่

Sample. เขาจะต้องมอดม้วยอย่างทุกข์ทรมานใจเหมือนอย่างที่เขาทำกับเธอ