ผลุนผลัน [V] do abruptly ; do hastily; go in a hurry

Syn. หุนหัน, ผลีผลาม, ผลุน, พรวดพราด

Def. ทันทีทันใดโดยไม่ยับยั้งรั้งรอ

Sample. เขาผลุนผลันชักปืนของเขาขึ้นมา