ตะบอย [ADV] linger ; dawdle; idle; take a long time

Syn. ช้า, ร่ำไร, อืดอาด, อ้อยอิ่ง

Ant. รวดเร็ว, เร็ว

Def. อาการที่ทำอย่างชักช้าร่ำไร

Sample. เขาตะบอยแปรงฟันโดยไม่สนใจว่ามีคนคอยใช้ห้องน้ำอยู่