จำใจ [V] be unwilling ; be reluctant

Syn. ฝืนใจ, ไม่เต็มใจ

Ant. เต็มใจ

Def. ไม่อยากทำแต่ต้องทำ

Sample. จริงๆ แล้วเขาอยากจะนอนต่อเพราะอากาศดี แต่ต้องจำใจลุกจากเตียงเพราะต้องไปเรียน