ง่องแง่ง [ADV] lamely ; limpingly; slowly; difficulty

Syn. กระง่องกระแง่ง, กระย่องกระแย่ง

Ant. กระฉับกระเฉง

Def. อาการที่ร่างกายไม่แข็งแรงทำให้เดินหรือเคลื่อนไหวไม่ถนัด

Sample. เขาเดินง่องแง่งไปที่เตียง

ง่องแง่ง [V] quibble ; carp; niggle; argue over petty things

Syn. ทะเลาะ, ขัดแย้ง, ถกเถียง, โต้แย้ง, ไม่ลงรอย

Ant. ปรองดอง, เห็นด้วย

Def. ทะเลาะเบาะแว้งกัน, ไม่ปรองดองกัน

Sample. สมพงษ์ง่องแง่งกับวราภาทุกครั้งที่เจอกัน