ข้าราชบริพาร [N] courtier ; court official; king's servant

class. คน

Syn. บริวาร, ข้าหลวง, ข้าราชสำนัก

Def. คนที่ถวายตัวเป็นข้าของกษัตริย์หรือเจ้านายอย่างจงรักภักดี

Sample. กษัตริย์ในราชวงศ์ถังพระราชทานเลี้ยงแก่ข้าราชบริพารทุกวัน