ขู่เข็ญ [V] coerce ; intimidate; threaten; bluff; terrorize; force; compel

Syn. ขู่, บังคับ, บีบบังคับ, ข่มขู่

Ant. ปลอบโยน, ปลอบใจ

Def. ทำให้กลัวโดยบังคับกดขี่

Sample. ตำรวจขู่เข็ญให้ผู้ต้องหาสารภาพความจริง