กะล่อมกะแล่ม [V] speak evasively ; speaking without distinctness or proper articulation

Syn. กล้อมแกล้ม

Def. พูดไม่สู้ชัดความเพื่อให้เสร็จไป

Sample. เสียงเขากะล่อมกะแล่มฟังไม่รู้เรื่อง

กะล่อมกะแล่ม [V] chew imperfectly ;

Def. เคี้ยวไม่ทันแหลกแล้วกลืน

Sample. ยายแก่ซึ่งไม่มีฟันกะล่อมกะแล่มกลืนเนื้อเข้าไป