กวะแกว่ง [V] sway ; wield; wave; brandish

Syn. กวัดแกว่ง, แกว่ง, กวัดไกว

Sample. ทหารทั้งสองฝ่ายต่างก็กวะแกว่งดาบเข้าห้ำหั่นกัน